Polemika z Brzechwą... czyli co ma poeta Jan do czarodziejów

Jan Brzechwa mówił tak, przestrzegając samochwały:

Samochwała w kącie stała

I tak wciąż opowiadała:

Zdolna jestem niesłychanie,

Najpiękniejsze mam ubranie,

Moja buzia tryska zdrowiem,

Jak coś powiem, to już powiem,

Jak odpowiem, to roztropnie,

W szkole mam najlepsze stopnie,

Śpiewam lepiej niż w operze,

Świetnie jeżdżę na rowerze,

Znakomicie muchy łapię [...].

     Otóż, tu tkwi błąd, może nie kardynalny, ale brzemienny w skutkach

przez fatalne uogólnienie!

     Bo nauczyliśmy się cichutko w kąciku ukrywać też prawdziwe

skarby: pasje, talenty, wiedzę, umiejętności czy niesamowite kolekcje.

     Więc - samochwały - do dzieła! Tutaj można chwalić się swymi

skarbami i zarażać radością tworzenia, zbierania, działania.

Posłuchajcie, codzienni czarodzieje, dwóch ważnych rad:

Po pierwsze więc, wymówcie zaklęcie

Staw się dni codziennych czarze 

pełnym pasji, pełnym marzeń.

Wśród tysiąca dni jednakich,

niech się cudna perła trafi.

Po drugie - poszukajcie kapelusza

Kapelusz magiczny ze strychu

lub z piwnicy przytargaj na stół.

Wyciągnij królika, futerko mu wygładź

i pocztą mailową ślij tu.

I popatrzcie, ileż to czarów kryć się może 

w  Waszych  kapeluszach!